Катарина Фейди зоз Коцура народзена 22. децембра 2000. року.

Школярка є 4. класи Штреднєй школи зоз домом школярох Петро Кузмяк у Руским Керестуре.

Писац почала у Основней школи, писнї єй вишли у зборнїку Сто млади таланти Южнобачкого округу, у виданю Културно-видавательного центру Сербска хижа, Пожаревац, 2014. року.

На Фестивалу любовней поезиї у Зомборе участвовала 2018. року.

Свойо писнї обявює у МАК-у.

Написала тексти за три дзецински представи виведзени на Мемориялу Петро Ризнич Дядя у Руским Керестуре и на Фестивалу Малих сценских формох у Новим Садзе, у хторих и режирала и ґлумела, а 2013. року єдна представа була на Покраїнскей смотри дзецинского театру.

Поезия

 

* * *

Благи попатрунок спущел ше,

крочай по крочай,

приблїжел ше,

уста яґод нар, роздвоєли ше

и побочкали.

Рух лєгки, цихи,

вше чежши и чежши зоз блїзкосцу твою

и шерцо биє швидко,

нєспокой превладал над розумом мутним

од моцного жаданя.

Пожадала сом, припознавам.

Чи ганьба патриц на це?

Чи любов нє поцилунок,

погляд,

думка?

Очи желєни

збунєли ше.

Попатрели и нє верели

моєй заинтересованосци.

* * *

Добру ноц занавше,

мили, цо любиц нє знал ши.

Мили, а виновати.

Циґаньство вигвариц,

правду скриц

знал ши.

Гей, знал ши

занавше,

у думкох.

Шерцо горкого смаку.

Подумай и роздумай:

Як то буц я?

Любиц нєправду,

спреводзку,

жиц за тебе, нєдихаюци,

жиц за нас, безнадїйно.

Подумай.

Роздумай.

Пожадай и ти добру ноц

и пребудз ше без мнє.

Паметай ме по добрим.

По злим, забуц ме.