Muzikolog, horski dirigent,kompozitor
Rođen je 22 janura 1913 godine u Kucuri. od oca Ivana i majke Marije rođene Šandor. Treći je sin od četvoro braće koji su bili svi sveštenici. Osnovnu školu je završio u Kucuri, gimnaziju u Travniku a filozofiju i teologiju u Rimu. Već za vreme školovanja imao je izražen muzički talenat (porodična tradicija) i još kao student teologije dirigovao je velikim horom ukrajinskog kolegija u Rimu.
Za sveštenika je posvećen 1938. i službovao je u Prnjavoru (BiH) i Kucuri. Krajem 193.8 prelazi u Ruski Krstur gde pored svešteničkog poziva vodi i mešani hor pri Rusinskom narodnom prosvetnom društvu RNPD, i Organizaciju grko-katoličke omadine OGO. Jedno vreme režira pozorišne komade pretežno sa pevanjem. Bio je dopisnik užgorodskih novena Nedelja u kojima je jedna stranica bila štampana na jeziku bačkih Rusina.
Po završetku Dugog svetskog rata Irinej Timko zbog otvorenog neslaganja sa ondašnjom vlašću biva osuđen na zatvor u trajanju od 16 godina. Kazna mu se umanje na 10 godina. Nakon izlaska iz zatvora godinu dana boravi u Kancelariji križevačkog vladičestva gde izdaje zbornik crkvenih kompozicija za mešani hor. Od najviših crkvenih vlasti u Rimu dobija razrešenje od svešteničkog poziva i vraća se u Novi Sad.Tu se ženi Amalijom Edelinski i zasniva porodicu.
Kao izuzetno obrazovana osoba Irinej Timko je ceo svoj stvaralački potencija posvetio muzici. Radio je kao inspicijent u Operi novosadskog Srpskog narodnog pozorišta. Bio je aktivno uključen u rad KUD Maksim Gorki u Novom Sadu u čijem je okviru oformio hor kojim je dirigovao do kraja života. Period od 1964-1984. predstavlja “zlatno doba” horskog pevanja kod Rusina upravo zahvaljujući Irineju Timku.
Od 1969. godine radi kao urednik rusinske narodne muzike u Radio Novom Sadu. Piše aranžmane za rusinske narodne pesme , diriguje narodnim i tamburaškim orkestrom prilikom snimanja rusinskih pesama. Piše zapažene etnomuzikološke tekstove za muzičke emisije na rusinskom jeziku.
Kreirao je repertoar novostvorenih kompozicija za Festival Crvena ruža. Njegovo stvaralaštvo kao kompozitora još uvek nije dovoljno istraženo i ocenjeno.
Umro je 8. septembra 1986. u Novom Sadu, a sahranjen je na Novom groblju.
Literatura:
- O.prof. dr Roman Miz : Sveštenici nekadašnjeg Osječkog vikarijata, Parohija sv. Petra i Pavla ,Novi Sad, i „Maksima“, Petrovaradin, 2016, str. 310-311.
- ”Svetlost” ( „Шветлосц“) br. 1/2003, strana 95-98.