Поета, новинар, есеїста, редактор, дружтвени дїяч
Микола Шанта народзени 23. септембра 1959. року у Дюрдьове. Од 1965. року жиє у Вербаше, дзе закончел основну и стредню школу. По фаху є инженєр польопривреди. Од 1986. року роби у НВУ ”Руске слово”, як новинар, дописователь, помоцнїк редактора Видавательней дїялносци, директор (2000-2005) и одвичательни редактор Видавательней дїялносци.
Першу кнїжку обявел на сербским язику у Матици сербскей, 1985. року. Истого року обявел и кнїжку на руским язику и од теди функционує як билинґвални писатель. Пише поезию, приповедки, романи, драми, есеї, критику. Преложел роман Юлияна Тамаша Дереґля з мрийох зоз руского на сербски язик.
Обявел збирки поезиї: Водена игла, 1985; Заяци, 1985; Ослухованя, 1985; Варґоч, 2004; Откривање света, 2009; Вселенска черкотка, 2015. Романи: Путовање у Лавов, 2012; Панонска неман, 2017. Драми: Фонтана, 2007; Сон о Львове, 2008; Кудлик Пудлик чека ґазду, 2008. Есеї: Шантовки, 2016.
Єден є з порушовачох Християнского часопису Дзвони, на руским и українским язику, член є Редакциї часопису за литературу Траг зоз Вербасу, член Дружтва писательох Войводини.
Роби як одвичательни редактор белетристичних виданьох на руским язику у НВУ ”Руске слово” у Новим Садзе. Його твори заступени у вецей антолоґийох поезиї и прекладани на українски, русийски, македонски, румунски, словацки и мадярски язик.
Свойо роботи обявйовал у часопису Gražda (Ужгород) и порталу Zbruč (Львов), Лїтопису Матици сербскей, потим у: Luča, Književne novine, Književna reč, Polјa, Zlatna greda, Balkanski književni glasnik, Dnevnik, Eckermann (електронски часопис), Prozaonline (електронски часопис)…
Член є Националного совиту рускей националней меншини у двох мандатох, у другим на функциї подпредсидателя. Уж коло дзешец роки водзи литературну манифестацию Руснацох Костельникова єшень.