Познати руски линґвист, писатель, редактор и педаґоґ
Народзел ше 1. децембра 1928. року у Дюрдьове у селянскей фамилиї, До основней школи почал ходзиц у Дюрдьове, а закончел у Новим Садзе, дзе ше преселєла цала Кочишова фамилия. Ту закончел и штири класи ґимназиї, и пошол виучовац шлосерске ремесло.
По законченю Другей шветовей войни Микола М. Кочиш закончує и два класи висшей ґимназиї у Новим Садзе, а вец преходзи до учительскей школи до Сомбора, котру закончел 1947. року. Такой истого року почал робиц як учитель у Бачинцох потим Коцуре и интензивно ше почина занїмац зоз литературу, окреме за дзеци. Висшу педаґоґийну школу закнчує 1957. у Новим Садзе 1954. року, на ґрупи сербски и росийски язик а на Филозофским факултет у Новим Садзе дипломовал 1963. року. Истого року видал збирку приповедкох за дзеци под насловом „Крочаї“. Бул и редактор дзецинского часопису „Пионирска заградка“.
З оглядом же Костельникова Граматика була уж давно превозидзена и нє задовольовала потреби сучасного язика Микола Кочиш теди бул найквалификованши робиц на виробку нових учебнїкох и науково унапрямовац дальши розвой нашого литературного язика. За два роки написал три ґраматики як и учебнїки за трецу, пияту и шесту класу основней школи, котри обявени 1965. року.Кочиш почина робиц у новооснованим Покраїнским заводу за видаванє учебнїкох. Зоз того роботного места вон и найвецей зробел на розвою нашого литературного язика. Пририхтал и обявел1971. року троязични сербско-руско-українски приручни терминолоґийни словнїк зоз коло 14.000 одреднїцами, Правопис руского язика (школске виданє) 1972. року и значне число наукових роботох зоз обласци язика. Писнї за дзеци под насловом „Дзелїме радосц и чежкосци“ обявел 1972. року, а истого року понукнул до друку и збирку писньох за старших под насловом „Ми ту нє госци“ . Нажаль, єй обявйованє нє дочекал. Умар несподзивано 16. априла 1973. року, а кнїжка видрукована у юнию истого року. Поховани бул на Руским теметове у Новим Садзе, алє його посмертни остатки пренєшени на Нови теметов и поховани у алеї пистельох при гробох Мирослава Антича и Ференца Фегера. Постхумно му обявени и два кнїжки: Позберана проза и Линґвистични роботи, котри систематизовал и до друку приготовел його блїзки приятель Дюра Варґа.
ЛИТЕРАТУРА:
Studia Rutenica 3, Нови Сад, 1992/93; Зборнїк роботох зоз науково-фахового сходу о рускей филолоґиї и руских учительох и школох у прешлосци (отриманого 2. децембра 1993. року у Новим Садзе, у рамикох Дньох Миколи М. Кочиша).
- На интернету ше мено Микола К. Кочиш зявює седем раз.