Дюра Латяк*

             ИВАН КОВАЧ народзени 1. авґуста 1937. року у Руским Керестуре. Вон син нашого визначного просвитного и културного дїяча, писателя, поета и публициста Михайла Ковача и його супруги Олени, народзеней Петриґала. Як познате, Михайло Ковач у Руским Керестуре учительовал од 1931. року, ту основал фамилию и службовал аж по 1941. рок, кед пре пременки цо их принєсла Друга шветова война, бул примушени зоз фамилию преселїц ше до Сриму до родимого Шиду, же би нєодлуга достал службу у Бикич Долу. Там Иван зоз своїма шестрами жил и роснул аж по 1952. рок, кед його оцец достал службу у Новим Садзе. Иван теди уж мал 15 роки и праве дороснул уписац ше до ґимназиї, котру о штири роки успишно закончел. После велькей матури у рекордним чаше (за нєполни два роки!) закончує перше нїзшу, а вец и стредню музичну школу тиж у Новим Садзе. Студиї уписал на Музичней академиї у Беоґрадзе, дзе мал намиру студирац клавир и постац пиянист, алє пре вецей причини ше преориєнтовал на студий композициї, котри з успихом и закончел.

Службовац започал у Новим Садзе. Спочатку робел у Рускей редакциї Радио Нового Саду як спикер, алє пошвидко прешол до Музичней редакциї, дзе му було оможлївене баржей виражиц фахово способносци. Теди спод його пальцох и пирка починаю виходзиц и перши композициї озбильней музики.

Педаґоґийну дїялносц започал у Стреднєй музичней школи „Исидор Баїч” у Новим Садзе (єден час є и директор), а 1976. року преходзи на Академию уметносцох у Новим Садзе, дзе уж од 1973. гонорарно робел як професор. За декана тей академиї вибрани є 1982. року. Пред конєц другого мандата на тей функциї по власней дзеки свой професийни анґажман предлужує як секретар Союзу здруженьох композиторох Югославиї. Ту вельо зробел на планє орґанизацийней консолидациї Союзу, а окреме на информатичним осучасньованю його дїялносци.

Иван Ковач бул активни и углядни дїяч у новосадских и покраїнских  асоцияцийох и орґанизацийох култури. Високо ше ценєла його активносц у Културно-просвитней заєднїци Войводини, Здруженю композиторох Войводини (котрому єден час бул и начолє), а тиж так и у других дружтвених орґанизацийох дзе ше ришовало питаня култури, окреме музичней. Ту його слово було високо ценєне.

Тиж так, Иван Ковач бул през цали час вязани и за нашу, руску, музичну творчосц, окреме коло „Червеней ружи”. Доказую то вецей його написи обявени у „Руским слове” и „Шветлосци”. Окремни допринос нашому музичному животу представя збирка його композицийох за глас и клавир, наменєна дзецом, под назву „Чудесни дзвон”.

            Кед слово о Фестивалу „Червена ружа“,  Иван Ковач свойо композициї пошвецел нашому подростку и виводзени су на манифестациї „Червене пупче“ од 1970. року надалєй.

Иван Ковач за себе гуторел же є преважно композитор камерней музики. И дзепоєдни музични теоретичаре тримали же його сензибилитет найбаржей одражує композиция писана за камерни состави. Алє, вон вельо писал и соло писнї, хорски композициї и композициї за ширши оркестри. Окремне место забера його ораторийна фреска „АПОТЕОЗА 41” котру премиєрно виведол хор и оркестер Музичного центру Войводини у Новим Садзе, а знята є и на ґрамофонскей плочи у виводзеню беоґрадских ансамблох.

Нєсподзивана хорота го застала на функциї секретара Союзу здруженьох компрозиторох Югославиї. После барз краткого хорованя умар у Новим Садзе 18. априла 1992. року, у полней творчей узретосци. Поховани є 21. априла 1992. року на новoсадским Городским теметове.

• Дюра Латяк, писатель , публициста