Najpoznatiji pozorišni stvaralac bačkih Rusina i nastavnik u prvoj rusinskoj gimnaziji u Ruskom Krsturu
Rođen je 28. aprila 1890. godine u beloruskom mestu Braslav, u kojem je njegov otac radio kao ekonom na spahijskom imanju. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u ukraijnskoj varošici Bučač. Po završetku gimnazije, Riznič upisuje Medicinski fakultet u Lavovu, i završava osam semestara. Za vreme studija u Lavovu, Riznič završava šestomesečni kurs umetničke škole (1913). Dobro se upoznao sa životom i delom, Konstantina Stanislavskog čiju je umteničku filozofiju sledio do kraja svoga života.
Prvi svetski rat i revolucionarna previranja u carskoj Rusiji 1917-1919. godine Rizniča su zatekli na strani menjševika. Kao takvog, belogardejci ga zarobljavaju, ali je kao intelektualac imao slobodan status sa kojim je stigao u Dubrovnik, grad za koji su Rizničovi preci tvrdili da u njemu imaju svoje korene. No, u Dubrovniku i okolnim mestima nije našao svoju dalju rodbinu sa prezimenom Riznič. Sa jednom grupom emigranata naselio se u Vrbasu i oženio učiteljicom Cecilijom Šanta. U međuvremenu je apsolvirao na Pravnom fakultetu u Subotici, a od 1945. do penzije 1958. godine, živeo je u Ruskom Krsturu gde je predavao ruski jezik, likovno i domaćinstvo, a slobodo vreme posvetio amaterskom pozorištu.
U ruskokrsturskoj gimnaziji sa učenicima je u vanškolskim aktivnostima pripremao pozorišne predstave. Na njegovu ličnu želju, kolege i pozorišni amateri su ga oslovaljavi sa njegovim ruskim nadimkom Đađa (na ruskom, ujak-ujko).
Kada je osnovna Rusinska matica, Riznič je bio zadužen za unapređenje pozorišnog amaterizma. Održao je kratki seminar za buduće amaterske režisere i glumce iz svih mesta u kojima žive Rusini. U Kucuri, Ruskom Krsturu i Vrbasu sa amaterima je postavio na scenu 51 pozorišni komad, a istovremeno, na srpskom jeziku u Vrbasu i Kuli postavio je značajan broj pozorišnih predstava i proizveo celu plejadu glumaca-amatera. Svoju režisersku karijeru završio je u Ruskom Krsturu 1966. godine. Umro je 12. februara 1966. godine, sahranjen je na vrbaskom groblju.
U njegovu čast, od 1969. godine u Ruskom Krsturu se održava Dramski memorijal nazvan njegovim imenom Petro Riznič Đađa. Isto ime nosi i Rusinsko narodno pozorište u Ruskom Krsturu.
Literatura:
- Đura Laćak: Pozorišni život Rusina I deo, Pozorišni muzej Vojvodine i NIU “Ruske slovo”, 2008, str. 282-290.
- Trideset godina dramskog memorijala Petro Riznič Đađa (1969-1998), hronologija, Dom kulture Ruski Krstur, 1998, tekst Đura Papharhaji, str. 5-32.
- “Svetlost” („Шветлосц“) br. 4/1990, str. 515-549-
- Đura Laćak: Dvadesetpet godina ART–RNT „Đađa“ (1970-1995), Novi Sad, 1995, str. 7-34.