Janko Ramač je rođen u Ruskom Krsturu 22. marta 1955. godine. Tu je završio osnovnu školu i gimnaziju 1975. godine. Završio je i četiri razreda gimnazije u Rimu. Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu 1980. godine završio je studije istorije. Magistrovao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1990), a doktorsku disektaciju iz oblasti istorije Rusina odbranio je u Užgorodu u Ukrajini (1995).
Bio je zaposlen u Vojvođanskom muzeju kao kustos za istoriju Vojvodine u XVIII veku (1980-1984), a od 1984. godine na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na Odseku za rusinistiku, od 2007. godine u zvanju redovnog profesora, od 2015. godine kao šef Odeljenja za rusinistiku.
Objavio je 6 posebnih izdanja iz oblasti istorije Rusina i Ukrajinaca i više od sto naučnih radova u naučnim časopisima i zbornicima. Učestvovao je na mnogim konferencijama u zemlji i inostranstvu: u Novom Sadu, Beogradu, Nišu, Bekeščabi, Debrecinu, Kečkemetu, Njiređhazi, Prešovu, Svidnjiku, Užgorodu, Lavovu, Poznanju, Slupsku, Brnu. Od 2002. godine držao je predavanja iz Istorije Ukrajine i Istorije ukrajinske kulture na Katedri za ukrajinistiku na Filološkom fakultetu u Beogradu.
Oblasti naučnog interesovanja: istorija Rusina u Južnoj Ugarskoj/Jugoslaviji/Srbiji, istorija Rusina/Ukrajinaca u Ugarskoj i Habzburškoj monarhiji, istorija ukrajinskog naroda, folklor i kulturna istorija Rusina i Ukrajinaca. Naučne radove pisao je na rusinskom, ukrajinskom i srpskom jeziku, a objavljivao i na engleskom i slovačkom jeziku.
Zajedno sa bibliotičarem dr Tadejom Vojnovićem i bratom Mihalom Ramačom preveo je Stari zavet takođe sa starogrčkog na rusinski jezik. Za taj podvig papa Francisko odlikovao ga je Ordenom Viteza svetog pape Silvestra.
Tragično je nastradao u saobraćajnoj nesreći 27. avgusta 2022. godine.