Janko Sabadoš je rođen 19. juna 1928. godine u Ruskom Krsturu, a umro je 16. decembra 2015. godine u Beogradu. Bio je naučnik, društveni i kulturni radnik. Književne radove je objavljivao u prvoj polovini pedesetih godina XX veka u novinama na rusinskom jeziku „Ruske slovo” i časopisu „Švetlosc”.
Dva razreda gimnazije završio je u Somboru, maturirao je u Novom Sadu 1948. godine. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu 1957. godine, magistrovao (1974) i doktorirao (1990) na Fakultetu političkih nauka u Beogradu.
Radio je kao stručni saradnik – istraživač i analitičar – u Zavodu za javnu upravu AP Vojvodine u Novom Sadu, kasnije u Veću Saveza sindikata Srbije, Veću Saveza sindikata Jugoslavije i u Saveznoj konferenciji Socijalističkog saveza u Beogradu.
Bio je jedan od inicijatora osnivanja Saveza Rusina i Ukrajinaca Jugoslavije i Srpsko-ukrajinskog društva u Beogradu.
Osnovna tema njegovih naučnih radova bio je društveni i kulturni život Rusina u Jugoslaviji između dva svetska rata.
Nakon njegove smrti, 2021. godine, Jankova porodica poklonila je njegovu biblioteku Filološkom fakultetu u Beogradu, grupi za ukrajinistiku kod Katedre za slavistiku, gde se nalazila i fascikla sa rukopisima na rusinskom jeziku. Te rukopise je za štampu priremio Mihal Ramač, a zatim je Sabadoševu knjigu „Razrušen salaš” objavila NIU „Ruske slovo”.