Julijan Kolesar se rodio 15. jula 1927. godine u Đurđevu, a umro 1991. godine u Montrealu (Kanada). Osnovnu školu završio je u Đurđevu, a 1949. godine i metalostrugarski zanat. Sa tom diplomom prelazi u Novi Sad i upisuje se u Srednju školu primenjene umetnosti, gde je diplomirao 1954. godine.
Potom se upisao na Višu pedagošku školu, koju nije završio jer je počeo da radi kao ilustrator u novosadskim dnevnim novinama Dnevnik, da bi 1958. godine je emigrirao u Belgiju, gde je ostao dve godine, čak se vratio u Jugoslaviju, menjao mesta boravka od Novog Sada, preko Zagreba i Pule da bi se naposletku na dve godine zadržao u Parizu (1966-1968.), odakle odlazi u Sjedinjene Američke Države, prvo u Filadelfiju, jedno vreme u Njujork, pa opet u Filadelfiju, da bi na kraju prešao u Kanadu i koristeći podršku rusinskih iseljenikih krugova, trajno nastanio se u Montrealu sve do svoje smrti.
Svo vreme slika, crta i radi grafike, ali i piše. Pisanjem se počeo baviti paralelno sa školovanjem, već 1964. godine, kad je počeo da izlazi književni dodatak Ruskog slova Literaturne slovo. On u njemu objavljuje svoju prvu pesmu na rusinskom i postaje prvi autor u ediciji „Žridla” (Izvori) pod naslovom „Kolevka sunčana”. Slikanjem je zarađivao za život, a njegova paralelna interesovanja za rusinsku istoriju i etnografiju su se posle iseljenja iz zemlje intenzivirala, pa neprekidno istražuje simbole i motive rusinskog etnografskog, u prvom redu likovnog nasleđa. Od tih radova, koje je kontinuirano pisao, „Ruske slovo” mu je 1996. godine objavio knjigu „Istorija rusinskog narodnog imena”. Mnoge svoje radove, u nadi da će oni znati kako ih sačuvati i iskoristiti, slao je značajnim osobama i institucijama iz rusinske kulture, dobar deo njih je postao deo đurđevačke etnografske zbirke „Rusinska odloha”, kao i u crkvi u Đurđevu (portreti značajni osoba rusinske grkokatoličke crkve).