Inicijator i prvi predsednik Saveza rusinskih učenika, sveštenik i pisac
Rođen je u Novom Vrbasu 1904. godine, ali su njegovi roditelji, otac Teodor, i majka Julijana (rođ. Radvanski) živeli u Kucuri. Osim Maksimilijana (Maksim), imali su još jednu ćerku i trojicu sinova. S obzirom na siromaštvo u kojem su živeli, Maksimilijan je već sa svojih 10 godina morao ići da služi za vreme letnjih ferija. Kako je bio dobar učenik, tadašnji kucurski katiheta i kapelan Jurij (Đuro) Pavić predložio je vladici dr Dioniziju Njaradiju da ga primi u seminar na besplatno školovanje. Tako je nastavio školovanje u benediktanskom internatu u Foldersu, kod grada Gala, 13 km udaljenog od Insbruka (Tirol). Završio je pet razreda isusovačke Gimnazije u Travniku, a bogoslovske studije je nastavio u Zagrebu i Lavovu. Za sveštenika je rukopoložen 31. marta. 1929. godine u Zagrebu.
Kao sveštenik, službovao je u Dragama (Žumberak, granica Hrvatske i Slovenije), Lipovljanu (kod Zagreba), a službu potom nastavlja u Kucuri. Od 31. avgusta 1945. godine vodio je parohiju u Novom Sadu pune 23 godine. Polovinom jua 1968. godine povukao se u penziju. Ostao je u Novom Sadu, gde je i umro 23. novembra 1993. godine. Sahranjen je na Novom groblju.
Pisanje poezije je započeo još kao gimnazijalac, a kasnije se izražavao i kroz pripovetke. Svoja dela objavljivao je u Rusinskim novinama i Rusinskom kalendaru. Na predlog potpredsednika Rusinskog narodnog prosvetnog društva (RNPD) Đure Bindasa, Maksimilijan Bujla je inicirao i organizovao Osnivački sastanak studenata i srednjoškolaca rusinske narodnosti, na kojoj je doneta odluka o osnivanju Saveza ruisnskih učenika, i ujedno postao prvi predsednik Saveza.
Literatura:
- o.prof. dr Roman Miz: Sveštenici nekadašnjeg Osječkog vikarijata, Parohija sv. Petra i Pavla ,Novi Sad, i „Maksima“, Petrovaradin, 2016. strana 75-81.
- dr Julijan Tamaš: Istorija rusinske literature, Zavod za izdavanje udžbenika i nastavna sredstva, Beograd,1997, str.105-106. i 511-512.